Przejdź do treści

Dr hab. inż. Krzysztof Wojciechowski

wojciechowski_n.png

Stanowisko: Profesor Uczelni do 2019 r.

E-Mail: krzysztof.wojciechowski.1@p.lodz.pl

 

 

 


 

Wykształcenie:

  • Politechnika Łódzka, Wydział Chemiczny, 1971r., mgr inż. „Synteza i właściwości pigmentów disazowych pochodnych kwasu perylenoczterokarboksylowego-3,4,9,10”. Specjalność: Chemia barwników i półproduktów.
  • Politechnika Łódzka, Wydział Chemiczny, 1979r., dr inż. „Reakcje pochodnych bezwodnika naftalenodwukarbosylowego-1,8 z aminami aromatycznymi”. Specjalność: doktor nauk chemicznych
  • Politechnika Łódzka, Wydział Chemiczny, 1997r., dr hab.inż., „Właściwości barwników azowych z wybranymi układami amidowymi oraz możliwość ich przewidywania metodą PPP-MO”. Specjalność: Technologia Chemiczna
  • Politechnika Łódzka: Wydział Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska, 2004r., profesor PŁ


Od 1971r. pracownik Katedry Barwników Wydziału Chemicznego Politechniki Łódzkiej, od 2002r. Katedry Inżynierii Środowiska Wydziału Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska PŁ, od. 2009r. Dyrektor Instytutu Inżynierii Środowiska WBAiIŚ.

Tematyka badawcza: właściwości użytkowe barwników i próby ich przewidywania metodami obliczeń kwantowo-chemicznych, wykorzystanie analizy różnicowej w syntezie barwników, zależność budowy i właściwości barwników, poszukiwanie nowych lub modyfikacje znanych barwników zgodnie z wymogami ochrony środowiska, wykorzystanie procesów fizycznych, chemicznych i biologicznych stosowane w procesach utylizacji barwników ze środowiska naturalnego

Dorobek naukowy:

  • prace opublikowane w czasopismach krajowych i zagranicznych: 58,

  • streszczenia w materiałach konferencyjnych: 68,

  • prace projektowo-doświadczalne: 13,

  • patenty uzyskane 7,

  • kierownictwo grantów (gł. wykonawca): 1 (6), 1 grant promotorski,

  • zakończone doktoraty 1.


Wybrane publikacje i inne opracowania:

K.Wojciechowski, J.Gumulak, "Benzidine-free direct dyes, amide derivatives of iso- and terephthalic acids", Dyes and Pigments 56(2003)195

The symmetric diamide derivatives of iso- and terephthalic acids and J acid are described. The spectrophotometric properties of the dyes in solution and on cotton fabric, their aggregation, pKa, azo-hydrazone tautomerism and photostability were determined. It was found that amide derivatives of iso- and terephthalic acids influence in a different way at physico-chemical and application properties of dyes in solution and on dyed cotton.
 

K.Wojciechowski, Z.Niewiadomski, J.Szadowski: "The influence of sulphonic acid group position in urea direct dyes on their properties", Advances in Colour Science and Technology 6(1)(2003)21

A group of direct dyes have been prepared, in which urea derivatives of para- and meta-phenylenediamine as well as their sulphonated analoques were used as diazo components. It has been identified that only the type of the coupling component used (R salt, acids F, I, H) but also the structure of the diazo component and the presence or absence in the latter of a sulpho group affect spectral properties and light fastness of the direct dyes. It has been found that with sulpho groups the dye decomposition times are as much as five times as short.

K.Wojciechowski, A.Wolska “Substantivity and spatial structure of soluble polycyclic dyes for dyeing cellulose fibres”, Dyes and Pigments 65(2)(2005)111 (online 17.09.2004)

Abstract: Several policyclic dyes, derivatives of imidazole and imide derivatives of a perylenetetracarboxylic-3,4,9,10 anhydride have been synthesized. Dyes obtained by adding sulpho groups to original dye molecules were used to dye cellulose fibres in the same way as with direct dyes. The resultant dyeings have a good fastness to washing, abrasion and light. Probable sites of a substitution of sulpho groups in dyes were determined by calculating a total energy of molecules by means of a semiempirical molecular orbital AM1 method and also a reason of a substantivity of imidazole dyes was explained.

K.Wojciechowski, A.Szymczak, “The research of the azo-hydrazone equilibrium by means of AM1 method basing on an example of the azo dye – the Schäffer salt derivative” – Dyes and Pigments 75(2007)45-51

An AM1 and ZINDO/S method, azo-hydrazone equilibrium of an azo dye (Schäffer acid derivative) and a model dye (2-naphthol derivative) were examined by means of quantum-chemical methods of calculations. Calculations performed for an isolated molecules (in vacuum) evidenced a higher stability of an azo form [A]. Hydration of dye molecule shows that a hydrazone form [H] is more stable in water solution. These researchees confirm practical conclusions about the superiority or the exclusive occurrence of dyes in hydrazone form in real structures of o-hydroxyazo dyes.

A.Szymczak, K.Wojciechowski, „Wpływ reszty kwasu D-glukonowego na rozpad barwników azowych pod wpływem mikroorganizmów oraz kompleksów H2O2/mocznik i H2O2/melamina”, (The influence of D-glucose amid derivatives In azo dyestuffs on their decomposition in prezent of mocroorganism, H2O2/urna and H2O2/melanine complexes) - XXII Seminarium Polskich Kolorystów, Piechowice 2006, str. 75-98

Azo dyes are synthetic organic colorants which are characterized by great structural variety. Most of azo dyes which are released into the environment originate from the textile industry and the dyestuff manufacturing industry. They are frequently found chemically unchanged in effluents of wastewater treatment plants. In our paper we showed results of azo dyes degradation (derivatives of D-gluconic acid). An environmentally friendly process of oxidative decoloration of these, modified, dyes with two complexes: hydrogen peroxide with melamine and urea, was described. Also, the transformation of 12 azo dyes by Aspergillus niger, Geotrichum candidum, Pseudomonas fluorescens, Streptomyces roseochromogenes was analyzed. Analysis of an aerobic decoloration of selected dyes in an introduction to the main part of microbial research concerning the degradation of dyes modified with D-gluconic acid. The most effective microorganisms showed to be: Aspergillus niger and Pseudomonas fluorescens.

Z.Niewiadomski, K.Wojciechowski, A.Szymczak, „Influence of solvent on yields of reaction and composition of isomers in synthesis of diazo pigments by means of microwave” – COLOURAGE Vol.LV, No.11(2008)43-49

Synthesis of disazo pigments by means of microwave irradiation (mv) in
N,N-dimethylformamide (DMF), N-methylpyrrolidone, formamide (FM) and their 50%-mixtures with water (v/v) has been investigated. Aromatic diamines were used as diazo components (DAU, DCM, DA, DB) and 2-naphthol was used as a coupling component. It was shown that the kind of applicated solvent has an influence on yield of the reaction, composision of forming mixtures [monomer-dimer] and azo-hydrazone equilibrium. The position of this equilibrium state has an influence on the application and colour properties of examined pigments

D.Olejnik, K.Wojciechowski, “Oczyszczanie ścieków barwnych w oczyszalniach hydrofitowych” - Barwniki. Środki Pomocnicze 4(2010)151-157

Do najczęściej stosowanych metod usuwania barwników ze ścieków należą metody fizykochemiczne, są one jednak drogie i związane z powstawaniem produktów czasami bardziej niebezpiecznymi niż substancje degradowane. Alternatywę dla nich stanowią naturalne i relatywnie tanie procesy biologicznego oczyszczania ścieków. Wykorzystanie oczyszczalni hydrofilowych do rozkładu barwników jest interesującą alternatywą dla stosowanych obecnie metod oczyszczania biologicznego.

A.Kamińska, M.Jędrzejczak, K.Wojciechowski, „Adsorpcja barwników azowych na biomasie” - Barwniki. Środki Pomocnicze 1-2(2011)1-10

Ze względu na oporność barwników azowych na biodegradację, dekoloryzacja roztworów barwnych podczas oczyszczania ścieków metodą osadu czynnego odbywa się raczej dzięki procesom biosorpcji niż enzymatycznego rozkładu. Sprawdzono skuteczność odbarwiania roztworów wodnych wybranych barwników azowych przez żywą biomasę osadu czynnego. Stwierdzono różny stopień dekoloryzacji w zależności od budowy cząsteczki barwnika. W największym stopniu odbarwieniu ulegał barwnik z grupa cukrową oraz jedną grupą solotwórczą.